Gdy oczy, uszy i mózg działają prawidłowo, wszystkie trzy układy współpracują ze sobą, aby utrzymać ciało w równowadze. Kiedy tak nie jest, możesz doświadczać zawrotów głowy lub braku równowagi.
Może to wpływać na Twoją zdolność wstawania i chodzenia, powodując potknięcia lub upadki. Twój audiolog może przeprowadzić testy równowagi, aby ustalić, co jest przyczyną Twoich zawrotów głowy lub problemów z równowagą.
Ucho wewnętrzne
W uchu wewnętrznym znajdują się części, które pomagają Ci słyszeć i utrzymywać równowagę. Zawiera ono sieć komór płynowych i maleńkich komórek przypominających włoski, zwanych układem przedsionkowym, który wysyła do mózgu sygnały o zmianach ciśnienia i położenia ciała.
Ślimak, który wygląda jak mała spiralna muszla ślimaka, pomaga Ci usłyszeć fale dźwiękowe w powietrzu i przetwarza je na impulsy elektryczne, które są wysyłane do mózgu. W uchu wewnętrznym znajduje się również narząd Cortiego, który działa podobnie jak „mikrofon” ciała, odbierając wibracje.
Ucho wewnętrzne ma również kanały półkoliste, które wyglądają jak rurki w kształcie pętli wypełnione płynem i wyłożone drobnymi włoskami. Płyn przesuwa się, gdy poruszasz głową, co powoduje, że maleńkie włoski wewnątrz tych kanałów wyczuwają ruch. Włoski przesyłają informacje do innej gałęzi nerwu słuchowego, nerwu przedsionkowego, który pomaga Ci zachować dobre poczucie równowagi i świadomości przestrzennej.
Oczy
Oczy są odpowiedzialne za pomaganie Ci w widzeniu, głównie poprzez skupianie promieni świetlnych na tylnej części gałki ocznej (siatkówce). W oku znajduje się kilka ważnych części.
Rogówka, tęczówka i soczewka współpracują, aby skupić promienie świetlne na siatkówce w tylnej części gałki ocznej. Pręciki i czopki w siatkówce przetwarzają promienie świetlne na sygnały elektryczne, które są wysyłane do mózgu, gdzie mózg interpretuje informacje.
Dlatego wiele osób mających problemy z równowagą ma również problemy z widzeniem. Są one bardziej wrażliwe na mylące lub dezorientujące informacje wizualne.
Twoja gałka oczna ma kształt małej, lekko ściśniętej kuli. Nie jest jednak idealną kulą. Składa się z dwóch obszarów, jednego przezroczystego i drugiego nieprzezroczystego. Część przezroczysta, zwana rogówką, znajduje się przed częścią nieprzezroczystą. Pierścień, w którym łączą się te dwa obszary, nazywa się limbusem. Ten pierścień chroni oko przed urazami.
Mózg
Mózg to duża masa tkanki nerwowej znajdująca się w czaszce i odgrywająca rolę w każdym z głównych układów organizmu. Kontroluje to, co myślisz i czujesz, jak się uczysz i zapamiętujesz, co robią twoje mięśnie, a także inne rzeczy, których nie jesteś świadomy – jak bicie serca czy proces trawienia.
Wysyła i odbiera wiadomości za pomocą substancji chemicznych i sygnałów elektrycznych. Sygnały te kontrolują wiele procesów w całym ciele, powodując różne odczucia, w tym ból lub zmęczenie.
Aby zapobiec mieszaniu się tych wszystkich informacji, mózg posiada złożony zestaw systemów kontroli sensoryczno-motorycznej, które współpracują ze sobą w celu osiągnięcia i utrzymania równowagi. Obejmują one informacje sensoryczne pochodzące z wizji (wzrok), propriocepcji (dotyk) i układu przedsionkowego – który wyczuwa ruch, równowagę i orientację przestrzenną; integrację tych informacji; oraz wyjście motoryczne do oczu i mięśni ciała.
Jeśli układ przedsionkowy nie działa prawidłowo, może powodować uczucie niestabilności lub zawroty głowy. Dzieje się tak, ponieważ nie nadąża za ciągłym ruchem głowy w stosunku do otoczenia.
Mięśnie
Równowaga to złożona funkcja, która wymaga skoordynowanego działania kilku systemów, w tym ucha wewnętrznego (układu przedsionkowego), oczu oraz mięśni i stawów nóg i kręgosłupa. System ten tworzy „szósty zmysł”, przesyłając informacje o ruchu głowy i orientacji do mózgu, gdzie są one przetwarzane i wykorzystywane do wysyłania poleceń do narządów w codziennych czynnościach.
Mięśnie to tkanka miękka występująca zarówno u zwierząt, jak i u ludzi, składająca się z komórek zawierających filamenty białkowe zwane aktyną i miozyną, które przesuwają się obok siebie, powodując skurcz. Tkanka łączna łączy włókna mięśniowe w powięzi lub pęczki, a także doprowadza do komórek włókna nerwowe i naczynia krwionośne.
Różne mięśnie mają różną siłę i szybkość działania, a także stosunek długości do powierzchni przekroju. Na przykład mięśnie szkieletowe mają długie, grube włókna, które mają większą liczbę mostków poprzecznych niż mięśnie półścięgniste.
