Tężec to rzadka, ale poważna infekcja bakteryjna, która może być przenoszona z jednej osoby na drugą. Wywołuje ją toksyna bakterii Clostridium tetani.
Najczęściej występuje u osób, które nie były szczepione lub mają słabnącą odporność. Może również wystąpić u noworodków i osób, które przeszły operację.
Objawy tężca
Poznasz, że masz tężec, jeśli wystąpi silna sztywność lub skurcze mięśni. Jeśli masz takie objawy, udaj się do najbliższego oddziału ratunkowego lub zadzwoń pod numer 111, aby wezwać karetkę pogotowia.
Tężec jest wywoływany przez bakterię Clostridium tetani, która występuje w glebie i odchodach zwierząt. Żyje ona w stanie uśpienia, dopóki nie znajdzie miejsca, w którym mogłaby się rozwinąć i uwolnić swoją toksynę.
Po uwolnieniu toksyny blokuje ona sygnały nerwowe z rdzenia kręgowego do mięśni. Może powodować bolesne skurcze w szczęce i szyi.
Może również powodować ślinienie się, problemy z przełykaniem i pocenie się.
Zwykle okres inkubacji (czas, zanim zaczniesz odczuwać objawy) wynosi od 7 do 21 dni. Może trwać dłużej, jeśli rana jest bardzo głęboka lub znajduje się w trudno dostępnym miejscu.
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie tężec, lekarz oczyści Twoją ranę i poda Ci zastrzyk z immunoglobuliny tężcowej. Zapobiegnie to zachorowaniu na tężec w przyszłości.
Intubacja tężca
Zarodniki bakterii tężca zwykle dostają się do Twojego ciała przez brudną ranę kłutą, skaleczenie, zadrapanie lub inne uszkodzenie skóry. Po wejściu do organizmu namnażają się i wytwarzają truciznę, która blokuje sygnały nerwowe do mięśni.
Trucizna działa na mięśnie szczęki, szyi i klatki piersiowej. Powoduje bolesne skurcze mięśni, które utrudniają przełykanie i oddychanie.
Skurcze te mogą być tak silne, że powodują złamania kości i mięśni. Mogą również spowodować niewydolność oddechową, a nawet śmierć.
Jeśli masz tężec, musisz natychmiast udać się do lekarza. Lekarz oczyści twoją ranę i poda ci globulinę odpornościową na tężec, aby zneutralizować toksynę i zapobiec dalszym infekcjom.
Twój lekarz będzie również leczył twoje objawy za pomocą leków kontrolujących skurcze mięśni i antybiotyków na zakażenie rany. Otrzymasz także zastrzyki przypominające przeciwko tężcowi, aby zwiększyć swoją odporność.
Objawy tężca
Jeśli masz ranę, która jest skażona zarodnikami bakterii, możesz zachorować na tężec. Zarodniki te można znaleźć w glebie, odchodach zwierząt i kurzu.
W kontakcie z raną zarodniki te stają się aktywnymi bakteriami i uwalniają truciznę zwaną toksyną tężcową. Toksyna ta blokuje sygnały nerwowe, które kontrolują mięśnie, powodując poważne skurcze mięśni.
W przypadku dzieci skurcze mięśni zwykle zaczynają się w szczęce i rozprzestrzeniają się na inne mięśnie. Skurcze te utrudniają połykanie i mogą ograniczać oddychanie.
Tężec noworodkowy jest bardzo rzadki w Stanach Zjednoczonych i częściej występuje w krajach rozwijających się. Dzieci, które nie zostały zaszczepione przeciwko tężcowi i urodziły się w niehigienicznych warunkach, mogą zachorować na tę infekcję.
Leczenie tężca koncentruje się na leczeniu infekcji i kontrolowaniu objawów, aby utrzymać pacjenta przy życiu. Obejmuje ono antybiotyki, leczenie ran, leki pomagające kontrolować skurcze mięśni oraz ludzką globulinę odpornościową przeciwko tężcowi. W razie potrzeby pacjent może otrzymać respirator, aby wspomóc oddychanie.
Leczenie tężca
Tężec jest infekcją zagrażającą życiu. Zazwyczaj występuje po urazie u osoby osłabionej lub niezaszczepionej i może być śmiertelny.
Leczenie tężca zależy od nasilenia objawów. Lekarz może podać Ci antybiotyki lub środki uspokajające, które pomogą kontrolować skurcze mięśni i zmniejszyć ból.
Twój lekarz może również zalecić program pielęgnacji rany, aby oczyścić ją i usunąć martwą tkankę, która mogłaby pomóc w rozwoju bakterii. Jeśli uraz jest poważny, może być konieczna operacja, aby usunąć źródło toksyn tężca i naprawić uszkodzone tkanki.
Bakteria wywołująca tężec to Clostridium tetani, którą można znaleźć w glebie, kurzu lub odchodach zwierząt. Jest to Gram-dodatnia, zarodnikująca, beztlenowa bakteria.
