Portugalskie karawele przemierzały morza, przywożąc do Europy wiele rzeczy, których nigdy wcześniej nie widziano. W XIV, XV i XVI wieku odkrycia te otworzyły świat nowych możliwości.
Otworzyły rozległą sieć punktów handlowych (feitorias) wzdłuż wybrzeża Afryki. To tutaj handlowano złotem, kością słoniową, czerwoną papryką i niewolnikami.
Afryka
Portugalczycy dokonali pierwszych eksploracji Afryki w XV wieku. Motywacją była potrzeba stworzenia szybszej drogi morskiej do Azji i nadzieja na znalezienie źródła zachodnioafrykańskiego złota, którym można by handlować w Europie.
Portugalia chciała również poszerzyć swoją wiedzę geograficzną i zdobyć kontrolę nad handlem między Europą a Afryką. Ich podróże do Afryki Zachodniej finansował książę Henryk, potężny portugalski mecenas, który chciał sprowadzić bogactwa do swojego kraju.
Założyli oni wzdłuż wybrzeża Afryki Zachodniej punkty handlowe, które ułatwiały wymianę między europejskimi kupcami a lokalnymi afrykańskimi władcami i ludami. Budowali kamienne fortece zwane feitoriami (fabrykami), które służyły zarówno jako porty handlowe, jak i miejsca przetrzymywania niewolników.
Portugalscy kupcy eksportowali do Europy cukier, kość słoniową i złoto ze swoich atlantyckich wysp, zaczęli też eksportować afrykańskich niewolników. Z czasem handel afrykańskimi niewolnikami stał się dominującym elementem światowego handlu.
Azja
Położona na półkuli wschodniej i północnej Azja jest największym kontynentem na Ziemi i obejmuje Chiny, Rosję i Indie. Graniczy z Europą na zachodzie i Afryką na wschodzie.
Ten ogromny i zróżnicowany region ma wiele różnych kultur, religii, języków, rządów, stylów życia i tradycji. Jest też domem dla niektórych z najważniejszych gospodarek świata.
Wybrzeża Azji charakteryzują się różnorodnością cech geologicznych, od wysokich gór i niskich równin aluwialnych po jałowe piaszczyste plaże. Ta różnorodność fizjograficzna wynika z oddziaływania płyt tektonicznych.
Portugalczycy, podobnie jak inni Europejczycy w tamtych czasach, popłynęli do Azji z kilku powodów. Pierwszy był ekonomiczny: mieli nadzieję odkryć złoto i inne cenne metale, a także rozwinąć handel z innymi krajami europejskimi, kupując ich towary.
Drugi był religijny: wierzyli, że ich obowiązkiem jest nawrócenie mieszkańców Azji na chrześcijaństwo. Płynęli do Azji także dla chwały i przygody.
Ameryka Południowa
W 1500 roku Portugalczycy popłynęli z Europy do Ameryki Południowej, docierając na wyspę Brazylię. Był to pierwszy krok w ich kolonizacji regionu, który w końcu rozrósł się do imperium obejmującego większość Ameryki Łacińskiej.
Portugalczycy odkryli i uprawiali w Brazylii wiele roślin, w tym cukier, tytoń, bawełnę i kawę. Sprowadzali też Afrykanów jako niewolników.
Pod koniec XVI wieku Hiszpania i Portugalia podpisały traktat dzielący ich strefy wpływów w obu Amerykach. Traktat ten, nazwany El Tratado de Tordesillas, był ważnym krokiem w europejskim zrozumieniu Nowego Świata.
W rezultacie Europa miała dobre wyobrażenie o tym, czym jest Nowy Świat i jak go zdobyć. Mapa poniżej pokazuje obszary, do których Hiszpania i Portugalia rościły sobie prawo na mocy traktatu.
Europa
Portugalczycy byli głównym europejskim liderem w Erze Odkryć. Opanowali nawigację morską i stworzyli karawelę, statek o trójkątnym kształcie, który mógł przewozić ładunek o dużej objętości.
Od 1434 roku Portugalia stała się główną potęgą handlową dzięki możliwości eksportowania złota i niewolników. Stworzyła sieci handlowe na całym wybrzeżu Afryki Zachodniej, zakładając kamienne fortece, które służyły jako punkty handlowe i miejsca przetrzymywania niewolników.
Podczas rozszerzania swojego imperium Portugalczycy odkryli wiele nowych terytoriów i zaczęli dokonywać ważnych odkryć w Azji. W 1487 roku Bartłomiej Dias okrążył Przylądek Dobrej Nadziei na krańcu Afryki, a w 1498 roku Vasco da Gama dotarł do Indii, otwierając rozległy i lukratywny handel przyprawami, który wcześniej był zdominowany przez kupców islamskich.
Portugalczycy nie stosowali się jednak w pełni do zasad przewagi komparatywnej, które leżały u podstaw ich ekspansjonistycznej polityki handlowej i imperialnej przedsiębiorczości. W końcu większość gospodarki nie skorzystała zbytnio z tej imperialnej manny.
