Jak można się spodziewać, prędkość samolotu może się zmieniać w zależności od różnych czynników. Należą do nich wiatr i warunki pogodowe.
Generalnie rzecz biorąc, samoloty komercyjne mogą lecieć z prędkością 460-575 mph, czyli 740-930 km/h. Jednak prywatne odrzutowce mogą czasami osiągać niższe prędkości.
Prędkość startu
Przyspieszenie startu jest bardzo duże. Jednak prywatne odrzutowce mogą czasami osiągać mniejsze prędkości.
Start
Prędkość, z jaką samolot startuje, zależy od wielu czynników, takich jak rozmiar i kształt samolotu, kierunek przepływu powietrza, jego masa i warunki pogodowe. Producenci samolotów opracowują optymalny zestaw specyfikacji dla każdego typu samolotu, a wymagania dotyczące prędkości startowej różnią się w zależności od modelu samolotu.
Typowo prędkość samolotu odrzutowego przy starcie wynosi od 130 do 155 węzłów (150-180 mph lub 240-285 km/h). Jest to uzależnione od masy samolotu, ponieważ im cięższy samolot, tym szybciej musi lecieć, aby wytworzyć wystarczającą siłę nośną na skrzydłach, aby wzbić się w powietrze.
Poza wytworzeniem wystarczającej siły nośnej, aby samolot wzbił się w powietrze, prędkość startowa chroni samolot przed awarią silnika podczas startu i lądowania. Jest ona kluczowym czynnikiem bezpieczeństwa w lotnictwie i jest obliczana przed każdym lotem, aby upewnić się, że samolot może bezpiecznie wystartować, nawet jeśli jeden z silników zawiedzie.
Ruch lotniczy
Kiedy samolot znajdzie się na pewnej wysokości, zacznie latać w trybie przelotowym. Większość paliwa zużyje w drodze do celu.
Samoloty mogą osiągnąć prędkość przelotową, która mieści się w przedziale między prędkością przeciągnięcia samolotu a jego maksymalną roboczą liczbą Macha. Prędkości te nazywane są prędkościami przelotowymi i podawane są na tablicach informacyjnych samolotu lub w przyrządach pokładowych.
Prędkość przelotową samolotu określają siły ciężaru, siły nośne i oporu. Siła nośna to siła pchająca samolot do przodu, a opór to siła ciągnąca samolot do tyłu.
Większość komercyjnych samolotów pasażerskich lata z prędkością przelotową 475-500 węzłów (878-926 km/h; 547-578 mph). Prędkość ta jest uważana za najbardziej efektywną prędkość przelotową dla lotów długodystansowych, ponieważ pozwala samolotowi pokonać największy dystans przy najmniejszym zużyciu paliwa.
Lądowanie
Płatowiec komercyjny może poruszać się z prędkością 460-575 mph lub 740-930 km/h. Prędkość ta zależy od wielu czynników. Prędkość ta zależy od wielu czynników, w tym warunków pogodowych i masy samolotu.
Podczas lądowania na pasie startowym samolot musi również zwolnić. W tym celu wykorzystuje system hamulców, który pomaga mu bezpiecznie i szybko zatrzymać się po dotknięciu ziemi.
Na wysokości przelotowej większość samolotów komercyjnych leci z prędkością od 500 do 600 mil/h, a podczas lądowania musi zmniejszyć prędkość. Dlatego typowy 747 ma prędkość lądowania 160-170 mph.
Samoloty muszą zwalniać podczas lądowania, ponieważ trudniej jest kontrolować większy samolot i jest mniejszy margines błędu. Robią to, aby uniknąć kolizji z innymi pasażerami, a także aby zminimalizować zużycie hamulców i zapewnić opuszczenie pasa startowego w jak najkrótszym czasie.
Ograniczenia prędkości
Prędkość, z jaką może lecieć samolot, zależy w dużej mierze od jego typu, rozmiaru, wagi i właściwości aerodynamicznych. Istnieją jednak pewne ograniczenia prędkości, których piloci muszą przestrzegać.
W Stanach Zjednoczonych FAA wymaga, aby piloci utrzymywali prędkość co najmniej 250 węzłów poniżej 10 000 stóp MSL. Poza limitem 250 węzłów, samoloty muszą także pozostawać w odległości do czterech mil morskich od swojego głównego lotniska, gdy lecą w przestrzeni powietrznej klasy C lub D.
Wynika to z faktu, że samoloty są zazwyczaj wolniejsze na niższych wysokościach i mogą być trudniejsze do zauważenia w zatłoczonej przestrzeni powietrznej. Co więcej, szybki samolot może nie mieć wystarczająco dużo czasu na podjęcie działań unikowych, gdy napotka ptaka.
